BARWA, to jedna z cech fizycznych drewna określająca jego wygląd.

W drewnie naszych gatunków drzew wyróżnia się 6 zasadniczych rodzajów zabarwienia:

Barwa zbliżona do białej – jodła, świerk, osika, grab, buk, klon, jawor

Barwa żółta – brzoza, limba

Barwa brunatna – dąb, jesion, wiąz 

Różne odcienie barwy czerwonej – cis, modrzew, sosna, wiśnia, śliwa

Barwa zielonkawa – grochodrzew

Barwa zbliżona do czarnej – orzech, heban

Na barwę drewna, oprócz jego gatunku maja również wpływ warunki klimatyczne oraz w mniejszym stopniu gleba.

Drewno gatunków beztwardzielowych (bielaste) ma na całym przekroju poprzecznym jednolite jasne zabarwienie z zarysowaną ciemniej zabarwioną warstwą drewna późnego i jaśniejszą warstwą drewna wczesnego. W drewnie gatunków twardzielowych występuje wyraźna różnica między jasno zabarwionym bielem i ciemniej zabarwioną twardzielą.

W północnej części strefy umiarkowanej przeważają gatunki o drewnie jasno zabarwionym (świerk, brzoza, osika). W południowej części tej strefy występują gatunki drzew, których drewno wykazuje większe zróżnicowanie barw i odcieni (dąb, jesion, śliwa, modrzew). Największą wreszcie skalą barw i odcieni wyróżnia się drewno strefy podzwrotnikowej (czarny i zielony heban, drzewo amarantowe).

Barwa drewna ulega zmianom pod wpływem światła i działania czynników atmosferycznych. Olcha w kilka godzin po ścięciu przybiera barwę ceglastoczerwoną. Czerwonawe drewno cisa z biegiem czasu przybiera barwę fioletową. Pod wpływem długotrwałego działania wody drewno zawierające garbniki przybiera również charakterystyczne zabarwienie (dąb czernieje). Wreszcie zszarzenie większości gatunków pod wpływem działania różnych warunków atmosferycznych.

Należy więc podziwiać i cieszyć się różnorodną paletą barw jakie prezentuje nam Matka Natura.