W dzisiejszym artykule postaram się w dość prosty i przystępny sposób opisać budowę pnia drzewa.

Drewno obejmuje przestrzeń między rdzeniem a miazgą, stanowiąc największą część objętości pnia.

Rdzeń

jest fizjologicznym środkiem pnia. Zbudowany jest z tkanki miękiszowej złożonej z komórek wypełnionych powietrzem lub treścią plazmatyczną co oznacza, iż jego struktura jest słaba. Komórki rdzenia szybko ulegają rozkładowi. Obecność rdzenia wpływa ujemnie na wytrzymałość i trwałość drewna. W wysokowartościowych sortymentach drewna obecność rdzenia jest niedopuszczalna (wyjątek mogą stanowić elementy wycięte z pełnego pnia o dużych przekrojach, w których rdzeń zajmuje położenie centralne).

Twardziel

(drewno twarde) jest to wewnętrzna strefa drewna otaczającego rdzeń, zazwyczaj ciemniejsza, która nie zawiera komórek żywych i nie bierze udziału w przewodzeniu wody. Spełnia jedynie funkcje mechaniczne.

Biel

(drewno miękkie) stanowi żywą tkankę drewna o jasnej barwie, obwodowo otaczającą twardziel. Biel jest tkanką o dużej wilgotności, spełniającą funkcję przewodzenia wody, soli mineralnych i substancji wzrostowych w górę, od korzeni do koron, oraz jest miejscem gromadzenia substancji zapasowych (np. cukrów i skrobi) niezbędnych do życia drzewa w okresie spoczynkowym.

Miazga

(kambium) znajduje się w pniu drzewa między łykiem i drewnem. Pokrywa ona równomiernie całą powierzchnię drewna w pniu, w korzeniach i w gałęziach z wyjątkiem ich najmłodszych części. Miazga jest tkanką twórczą, która przez podział komórek wytwarza nowe słoje bielu do wewnątrz oraz nowe warstwy łyka na zewnątrz pnia. Aktywność miazgi przypada na okres wegetacyjny drzewa. W tym okresie komórki miazgi są silnie uwodnione, przez co kora jest słabo związana z drewnem i można ją łatwo odrywać dużymi płatami. Z chwilą gdy miazga przestaje być czynna, drzewo obumiera.

Łyko

przewodzi wyprodukowane w liściach węglowodany i białka. Łyko niektórych drzew, np. lipy, wiązu i wierzby, przedstawia wartość użytkową. Z 1 m³ drewna lipy można uzyskać ok. 30 kg łyka. Takie łyko nosi nazwę łubu i jest stosowane do produkcji plecionek, mat i powrozów. Palmowe włókna łykowe występują pod nazwą rafia i są wykorzystywane do celów przemysłowych.

Kora

zbudowana z obumarłych, skorkowaciałych komórek chroni miazgę i drewno przed wahaniami temperatury, nasłonecznieniem, utratą wody oraz penetracją grzybów i owadów.